Polskie góry – Chodząc w Tatry, Jakub Szpilka, wyd. Czarne
Książka powstała z esejów publikowanych przez ponad dekadę w magazynie Tatry. Jakub Szpilka opowiada o górach z perspektywy mieszkańca Kościeliska, próbując uchwycić, czym naprawdę jest tatrzańskość. To refleksje o antropologiczno-filozoficznym rysie, ale też osobiste przemyślenia, o wędrówkach, wspinaczce, człowieku i naturze. Niesamowicie ciekawe spojrzenie.
Andaluzja – Muza, Jessie Burton, wyd. Wydawnictwo Literackie
To historia, w której splatają się losy dwóch kobiet i dwóch epok, Hiszpanii 1936 roku i Londynu lat 60. Wszystko za sprawą anonimowego obrazu, który trafia go galerii sztuki, wywołując ogromne poruszenie. Pracująca w niej stenotypistka rozpoczyna własne śledztwo. To wciągająca, wielowymiarowa powieść, od której trudno się oderwać.
Apulia – Gdzieś dalej, gdzie indziej, Dariusz Czaja, wyd. Czarne
Podróż przez włoskie południe, ale z dala od folderów biur podróży i popularnych kadrów. Dariusz Czaja zagląda tam, gdzie turysta zazwyczaj nie dociera, do groty objawień Michała Archanioła czy na niepozorne wzgórza pod Kannami, gdzie niegdyś rozstrzygały się losy świata. Zamiast muzeów – pola starożytnych bitew i wiejskie procesje; zamiast wykładów o zabytkach – refleksje o duchowości i wrażliwości kulturowej.
Barcelona – Cień wiatru, Carlos Ruiz Zafón, wyd. Muza
Książka, od której nie sposób się oderwać. Przenosi na uliczki dawnej Barcelony, do roku 1945, świata starych księgarń i tchnących tajemnicą willi. Główny bohater trafia do Cmentarza Zapomnianych Książek, wybiera Cień wiatru Juliana Caraxa i pochłania lekturę na raz (zupełnie jak czytelnik tę powieść). Próbując odkryć losy autora, wplątuje się w szereg intryg, które decydują o tym, jak potoczy się jego własny los. Tłem wydarzeń są wzgórze Tibidabo, arkady Plaça Reial, dzielnica gotycka i kultowa kawiarnia Els Quatro Gats.
Lazurowe Wybrzeże – Rajski ogród, Ernest Hemingway, wyd. Marginesy
To opowieść pełna słońca i emocji, które narastają niczym upał w letni dzień na Lazurowym Wybrzeżu. Młode małżeństwo ze Stanów spędza miodowy miesiąc na Francuskiej Riwierze, oddając się leniwemu rytmowi życia luksusowego kurortu – plaża, drinki, zabawa. Problemy w raju pojawiają się, gdy ona zaczyna eksperymentować ze swoją tożsamością seksualną, a wkrótce oboje wdają się romans z piękną Maritą. Jest o zazdrości, erotycznej grze i o tym, jak cienka bywa granica między miłością a destrukcją. Powieść wydano 25 lat po śmierci Hemingwaya.
Majorka – Zima na Majorce, George Sand, wyd. Bernardinum
Nietypowy przewodnik po pachnącej pomarańczami wyspie napisany w 1838 roku. George Sand, francuska pisarka, która łamała wszelkie konwenanse, przybywa na Majorkę wraz miłością swojego życia – Fryderykiem Chopinem, szukając słońca i ucieczki od paryskiej zimy, która pogłębiała problemy zdrowotne kompozytora. Zamiast tego trafia na wiatr, deszcz i niechęć lokalnej społeczności. To barwna relacja z niezbyt udanej, lecz fascynującej podróży (Palma, Establiments, Valldemossa), gdzie zachwyt nad przyrodą przeplata się z gorzkim humorem kobiety wyprzedzającej swoją epokę.
Portugalia, Lizbona – Rok śmierci Ricarda Reisa, José Saramago, wyd. Rebis
Lizbona lat 30. – miasto na skraju historii, przepełnione melancholią i politycznym napięciem. Ricardo Reis, lekarz i poeta, wraca do Portugalii po latach spędzonych na emigracji, stając się naszym przewodnikiem po stolicy zawieszonej między snem a rzeczywistością. To książka dla tych, którzy lubią zanurzyć się w literaturze jak w gęstej mgle. Wydawcy opisali ją jako “najbardziej portugalską i jednocześnie zaskakująco uniwersalną powieść José Saramago”, i trudno się z tym nie zgodzić. Jeżeli rozbudzi Twój czytelniczy apetyt, sięgnij po Mały pamiętnik i Podróż słonia tego samego autora.
Toskania – Pod słońcem Toskanii, Frances Mayes, wyd. Prószyński i S-ka
Cudowny, niesamowicie klimatyczny jest film w reżyserii Audrey Wells, będący adaptacją tej powieści. Może nawet lepszy niż książka, co nie zdarza się często, ale jeżeli chcesz przenieść się do Toskanii, zdecydowanie warto sięgnąć też po lekturę. Szczególnie, że jest to powieść autobiograficzna, oparta na historii amerykańskiej pisarki. Bohaterka odnawia zrujnowaną willę w Cortonie, odnajdując pośród wzgórz Toskanii nowy, prostszy świat. Jest o spełnianiu marzeń, o życiu w rytmie włoskiego dolce far niente, o odnajdywaniu siebie, ale też sporo o gotowaniu, smakach i zapachach, które sprawią, że zaczniesz robić sos z pomidorów.
Sycylia – Książka o Sycylii, Jarosław Iwaszkiewicz, wyd. Austeria oraz Czerwony śnieg na Etnie, Jarosław Mikołajewski, Paweł Smoleński, wyd. Czarne
Czubek włoskiego buta jest krainą tak złożoną i pobudzającą wyobraźnię, że muszą paść dwie rekomendacje. Książka o Sycylii Jarosława Iwaszkiewicza to relacja z podróży z perspektywy pisarza i humanisty, pełna subtelności i elegancji. Trochę o świecie, którego już nie ma, ponieważ eseje powstawały w latach 1931-1955, a trochę ponadczasowa. Autor z typową dla siebie wrażliwością przemierza Sycylię nie jak turysta, ale jak melancholijny obserwator, zapatrzony w barokowe miasteczka, nagrzane słońcem place, senne wzgórza. Zachwyca się rytmem codzienności. Czerwony śnieg na Etnie uderza w zgoła inne tony. To reporterska mozaika, z której wyłania się obraz współczesnej Sycylii, niedający wpisać się w jedną ramę. Jest o mafii i o świętych, o pomidorach dojrzewających w południowym słońcu i o krwi, która wciąż plami miejskie bruki. Autorzy nie szukają turystycznych zachwytów, ale zaglądają pod podszewkę. Odwiedzają miejsca, gdzie nie chodzi się po zmroku. Rozmawiają z mieszkańcami i pytają, czym jest dziś Sycylia.
Wyspy Kanaryjskie – Fuerte, Kasper Bajon, wyd. Czarne
Literacka wyprawa na hiszpański archipelag, która zaczyna się od zachwytu, a kończy na czymś znacznie głębszym. Fuerteventura – wietrzna, surowa, piękna – przyciąga jak magnes, ale niewiele przyjezdnych wie, jaką ma historię. Kasper Bajon prowadzi po niej czytelnika niczym wytrawny przewodnik, pokazując, że tak naprawdę od zawsze była ona miejscem wygnania. A pod warstwą promieni słonecznych wciąż kryją się duchy Guanczów, tajemniczego ludu, który nie przeżył najazdu konkwistadorów.
Procida – Wyspa Artura, Elsa Morante, wyd. Czytelnik
Niezwykle poruszająca opowieść o dorastaniu, kultowa pozycja we Włoszech. Tytułowy bohater mieszka na malowniczej, ale niemal odciętej od świata wyspie w Zatoce Neapolitańskiej. Wychowywany przez nieobecnego ojca, otoczony surowym krajobrazem morza, skał i ciszy. Procida staje się symbolem izolacji, pięknego więzienia, a książka w poetycki sposób mówi o ponadczasowych wartościach – tęsknocie za miłością, potrzebie bliskości, bolesnym zderzeniu z dorosłością.
Jeśli kochasz takie polecenia, to sprawdź moje albumy Sztuka Pobytu i Sztuka Podróży, w których znajdziesz polecenia podróżnicze, ale także wyjątkowe smaki, sztukę, dizajn, literaturę i filmy właśnie– link tutaj!
